منیرو روانی پور

مطلب منیرو روانی پوردر مورد فرق این حسین با آن حسین ها خیلی جالب بود. تو برنامه بحث بعد انسانی مراسم تحلیف ریاست جمهوری باراک اوباما رو کردیم. اشاره کردم به این موضوع که در بعضی از کشورها ما فقط بعد سیاسی زندگی رهبران را میبینیم. فقط سخنرانیها، نشستها و غیره. و چقدر روز مراسم تحلیف ریاست جمهوری امریکا برای من جالاب بود. چون واقعا تو این روز دیدم که اوباما رفتارش با زنش چطوریه، رفتارش با بچه هاش چطوریه، با مردم عادی چطور رفتار میکنه، با زنش چطوری میرقصه و غیره. در اصل از صبح روز مراسم، تا پایان شب ،ما یک روزکامل از زندگی رهبر آمریکا را تجربه کردیم. برای من یکی که تازه آمدم آمریکا خیلی جذاب و الهام بخش بود.
اگر تو ایران بودم حتما این شعار رو میگفتم: "حسین حسین شعار ماست، اوباما افتخار ماست"

ادامه مطلب قبلی

خوب امروز به قولم وفا کردم و از دوستم پرسیدم که رمز موفقیت ازدواج پدر مادرش چی بوده. همینطور که در پست قبلی گفتم برای پدرش اولویت اول زنش بوده و برای مادر رمز موفقیت این بوده که شوهرش هیچ وقت نگذاشته که بحث و جدر یا دعواهای بینشون به جایی برسه که دیگه راه برگشت نداشته باشه. یعنی همیشه حرمت همدیگه را نگه داشته.

پیاده رو

امروز تو برنامه حسابی در مورد مطلب وبلاگ پیاده رو با حمیده بحث کردیم. موضوع های رابطه ی زن ومرد همیشه جذابه و بحث میاره. مطلب وبلاگ پیاده رو با "عنوان ایثار رو با سین مینویسند یا با صاد?" سئوالهای زیادی رو تو ذهنم برانگیخت. اول از همه اینکه آیا آدم در قبال ازخودگذشتگی باید از همسرش توقع داشته باشه یا نه؟ از خودگذشتگی مرزش چیه، تا کجا ها آدم میتونه از خودگذشتگی کنه؟ آیا در عشق هم بده بستون داریم؟ یک زن و شوهری رو میشناسم که نزدیک بیست سال با هم زندگی میکنند و هنوز عاشق هم هستن. ازشون پرسیدم رمز موفقیت شما چی بوده؟ زنه گفت من همیشه برای شوهرم اولویت اول بودم. خیلی حرفه نه؟ ولی اولویت زنه چی بوده رو باید ازشون دوباره بپرسم. قول میدم تا فردا براتون بنویسم. باید سریع برم. این پست رو خیلی تند نوشتم. ولی حتما بعدا بیشتر دربارش بحث میکنیم.